Tezgahtar bir kızdı o permalı saçlarıyla
Herkese gülümserdi süzgün bakışlarıyla
Anasının elinden kaçırıp birkaç kuruş
Konserlere giderdi çılgın gözyaşlarıyla.
.
Kırmızı hırkasıyla resimler çektirirdi
Keşfedilmek için hep Beyoğlu’ nda gezerdi
Her akşam o şarkıcı, duvardaki posterden
Uzanıp rüya gibi dudağından öperdi.
.
Ah, Nebahat Nebahat
Bir gün görmedi rahat
Düşünür bulamazdı
Kimdeydi bu kabahat.
.
Tezgahtar bir kızdı o evi Sağmalcılar’ da
Altı kardeş bir ana birde kötürüm baba
İçki kumar peşinde boş vermiş bir abisi
Devlete karşı gelmiş bir ablası mahpusta.
.
Kırmızı hırkasını ah seneler eskitti
Sonunda rüyasını sandığına kilitledi
Mahalleden biriyle heveslendi sevmeye
Hayırsız çıktı oğlan zengin bir dula çıktı.
.
Ah, Nebahat Nebahat
Ona gülmedi hayat
Sonunda anladı ki
Kendindeydi kabahat.